Wystawa „MIASTO-MODA-MASZYNA” zrealizowana dla Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
Od XII. 2021
Kuratorzy: Aneta Dmochowska, Marcin Gawryszczak, Anna Grala, Agnieszka Wojciechowska-Sej
Zespół scenograficzny wystawy pod kierownictwem Mai Pawlikowskiej: Filip Appel, Magdalena Gonera i Maja Pawlikowska
Koncepcja aranżacji wystawy: Filip Appel, Magdalena Gonera i Maja Pawlikowska
Reżyseria światła: Artur Frątczak
Wystawa „MIASTO-MODA-MASZYNA” to pojęciowo- kontekstowe ujęcie Łodzi jako głównej bohaterki. To opowieść o spektakularnym rozwoju włókiennictwa, zarządcach fabryk, możliwościach technologicznych, edukacji artystyczno-włókienniczej, a także upadku. Na równi z Łodzią innymi bohaterami wystawy są jej mieszkańcy, którzy darowali temu miastu swoje serca, umysły, talenty i siły. „MIASTO-MODA-MASZYNA” mieści się w tzw. Białej Fabryce, jednej z najstarszych przestrzeni włókienniczych zbudowanych przez Ludwika Geyera. Wystawa skupiona została na trzech kondygnacjach fabryki. Na parterze znajduje się para-rekonstrukcja fabryki z czasów PRL-u. Stare maszyny włókiennicze otrzymały scenograficzny kontekst w postaci ukurzonych ścian, tablic BHP, ówczesnych regulaminów, belek z tkaninami i wózków. Został odtworzony kantorek brygadzisty, który zarządzał pracą wielu włókniarek. W tle słychać dźwięk pracujących maszyn. Scenografia tego miejsca została tak stworzona, by gość muzealny miał poczucie cofnięcia się w czasie, obecności pracowników. Zrekonstruowana fabryka sugeruje, że chwilę temu jeszcze były tu włókniarki. Byś może poszły na przerwę, a być może na strajk…
Pierwsze piętro wystawy zostało poświęcone rozwojowi miasta oraz funkcjonowaniu społeczeństwa między pracą, a odpoczynkiem. To również opowieść o walce kobiet o godniejsze warunki pracy. Gość zostaje zderzony z atmosferą strajku, jest świadkiem i uczestnikiem. Pierwsze piętro zamyka korytarz, w którym w formę city lightów zostały ubrane doniesienia prasowe na temat żywotu łódzkich fabryk.
Drugie piętro zostało poświęcone modzie. Rozpoczyna je przedsionek poświęcony pierwszej katedrze mody w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, jako symbolu edukacji projektowania odzieży. Scenografia piętra nawiązuje do ulicy Piotrkowskiej i domów mody wzdłuż niej usytuowanych. Rozświetlone witryny sklepowe przypominają czasy świetności takich butików jak Wólczanka, Cepelia czy Dom Mody Nestor. Nie zabrakło również domu towarowego Central, a także bazaru. Na całym piętrze przechadzają się modnie ubrane manekiny oświetlone blaskiem neonów, z których słynęła Łódź. Dodatkowo zostało odtworzonych kilka murali łódzkich firm włókienniczych, które jeszcze kilkanaście lat temu można było podziwiać na kamienicach
Pierwsze piętro wystawy zostało poświęcone rozwojowi miasta oraz funkcjonowaniu społeczeństwa między pracą, a odpoczynkiem. To również opowieść o walce kobiet o godniejsze warunki pracy. Gość zostaje zderzony z atmosferą strajku, jest świadkiem i uczestnikiem. Pierwsze piętro zamyka korytarz, w którym w formę city lightów zostały ubrane doniesienia prasowe na temat żywotu łódzkich fabryk.
Drugie piętro zostało poświęcone modzie. Rozpoczyna je przedsionek poświęcony pierwszej katedrze mody w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, jako symbolu edukacji projektowania odzieży. Scenografia piętra nawiązuje do ulicy Piotrkowskiej i domów mody wzdłuż niej usytuowanych. Rozświetlone witryny sklepowe przypominają czasy świetności takich butików jak Wólczanka, Cepelia czy Dom Mody Nestor. Nie zabrakło również domu towarowego Central, a także bazaru. Na całym piętrze przechadzają się modnie ubrane manekiny oświetlone blaskiem neonów, z których słynęła Łódź. Dodatkowo zostało odtworzonych kilka murali łódzkich firm włókienniczych, które jeszcze kilkanaście lat temu można było podziwiać na kamienicach
